Sydney Rhapsody

Hier zit ik dan met mijn laptop op schoot in de woonkamer in mijn nieuwe huis op Lamrock Avenue met 300 meter verderop, mijn rustieke achtertuintje, het bekende Bondi Beach. Op dit moment woon ik samen met 16 mensen in een zogenaamd Sharehouse. Samen met Roël, mijn Nederlandse reisgenoot, een Fransman en een Australiër, Joe, slapen we op een kamer in bunk beds (stapelbedden). Even wennen om samen te slapen met zoveel mensen, maar een eigen kamer zat er qua financiën toch echt niet in. Niet heel erg, ik persoonlijk heb toch graag mensen om me heen. Het klinkt nu allemaal erg relaxed en makkelijk, maar dat was wel anders toen we begonnen aan onze reis. Tijd voor een recap.

Onze reis begon op dinsdag 15 juli. Met de eerste vlucht, KLM Flight 895, werd ik samen met Roël binnen 10 uur en 35 minuten naar Shanghai Pu Dong Airport gebracht. Echt een aanrader om te vliegen met KLM. Ik was verbaasd over de goede service, het aantal films en de oké vliegtuigmaaltijden die ons werden aangeboden. Eenmaal in Shanghai aangekomen besloten we Shanghai nog even te bezichtigen, omdat het tien en een half uur zou duren voordat onze vlucht naar Sydney zou vertrekken. Compleet onvoorbereid (#yolo) liepen we richting de bussen bij het vliegveld om te kijken of iemand ons naar het centrum van Shanghai kon brengen. Toch lastig om erachter te komen waar we Chinees geld konden krijgen, welke bus we moesten nemen, hoeveel zo'n retourtje zou kosten, als geen enkele Chinees fatsoenlijk Engels praat. Uiteindelijk hebben we 200 Chinese yaun gepint (op hoop van zegen) en volgden we het advies op van de mevrouw achter de informatie balie: Bus 5 zou ons naar het centrum brengen. Uiteindelijk zijn we in het centrum van Shanghai terecht gekomen. Onze bevinding over Shanghai is als volgt: het ruikt er een beetje raar, het was benauwd, er hangt wat veel smog, ATM's zijn opnieuw moeilijk te vinden, alles is redelijk goedkoop, veel hoge gebouwen (terwijl wij hoopte op een mooi cultureel centrum), veel scooters (vaak bestaande uit losse onderdelen die bij elkaar gehouden worden met duct tape) en ik voelde me eindelijk een beetje groot tussen alle kleine mensjes. De tempel die we gevonden hebben was erg mooi. In het midden van de tempel stond een grote bronzen Buddha en een aantal Chinezen waren bezig met hun rituelen. Erg gaaf om te zien. Na een Häagen-Dazs' ijsje besloten we terug te gaan naar het vliegveld te gaan. De volgende vlucht was China Eastern Airlines Flight 561 naar Sydney, die ons na een vertraging van 2 en een half uur binnen 10 uur en 40 minuten naar bestemming Sydney Kingsford Smith Airport bracht.

We kwamen aan in de ochtend en konden met de trein naar Central Station in Sydney gebracht worden. Eenmaal daar aangekomen vonden we naast het station ons hostel, genaamd Bounce. We sliepen op een kamer (303 op Level 3) met zes mensen met verschillende nationaliteit (Amerikaans, Duits, Chinees, Engels, Australisch) en kwamen nog meer verschillende mensen tegen op Level 4, DE meeting area van het hostel. Daar was ook de gigantische keuken en een enorme woonkamer met hoekbanken en een tv te vinden. We konden gebruik maken van de koelkasten door onze spullen te taggen. Hetzelfde gold voor de kasten achter in de keuken. Luxe. Daarnaast werden er verschillende avonden georganiseerd door Bounce. De eerste avond konden we genieten van Aussie Dogs (hot dogs), op zondag waren er hamburgers te krijgen, op dinsdag verzorgden ze pizza en onbeperkt "Goon" en een party bus naar Coyotes (club). Zo hebben we erg veel dingen beleefd in en buiten het hostel. Ik zal een paar dingen op een rijtje zetten; Amerikanen kunnen niet dansen op house/dance muziek (dat bleek in de club "Homeland" die erg veel op een Nederlandse club leek); als je in Sydney bent moet je zeker de club "The Soda Factory" bezoeken als je van goede muziek houd (denk aan "Bohemian Rhapsody" en andere klassiekers als "Wannabe" van de Spice Girls); bier is net zoals alles in Sydney ongelofelijk duur (je betaald 10 dollar = 7 euro voor 1 biertje in de club); de taxi chauffeurs zijn erg vriendelijk, als je geluk hebt krijg je er zelf een met de stem van James Bond en die hem ook nog voor je wil imiteren (erg cool); en Goon (Australias most famous drink) is eigenlijk gewoon extreem goedkope wijn uit een zak (die normaal in een doos zit) die aan de ene kant lekker en goedkoop kan zijn, maar aan de andere kant ook erg smerig. We sloten onze tijd in het hostel af met de een bezoek aan Coyotes, waar we met een party bus naartoe gebracht werden. Zeker een aanrader.

Ondertussen zijn Roël en ik onszelf aan het inburgeren als echte Aussies. We hebben een allebei een Australische bankrekening geopend en een Australische simkaart gekocht. We zijn ondertussen een beetje gewend geraakt aan het feit dat alles hier links is. Wennen aan het verkeer was niet zo'n probleem, maar het duurde even voordat we doorhadden dat je op de roltrap links moet staan in plaats van rechts, net zoals eigenlijk alles hier in Australië. De eerste dag zijn we naar de Chinese supermarkt geweest, aangezien we nog niet wisten dat de "Coles" de normale supermarkt is in Australië. Typisch, na ons avontuur met Chinezen in Shanghai. Vanaf het centraal station zijn we naar de Harbour Bridge en de Opera House gelopen om die ook te bezichtigen. Tijdens onze huizenjacht zijn we ook in verschillende buurten geweest; Pyrmont (de buurt met veel flats achter Darling Harbour, waar alle boten liggen), Ultimo (de buurt dicht bij het station met lage woonhuizen waar ook een gedeelte van de campus van de UTS is), Surry Hills (de buurt aan de andere kant van het station waar ons hostel zich bevond), Kings Cross (DE backpackersbuurt van Sydney, een beetje te vergelijken met Woensel West met z'n nachtclubs etc.) en natuurlijk Bondi Beach, een van de buitenwijken van de stad met mooie stranden en een erg relaxte sfeer.

Afgelopen maandag begon de Oriëntation week op de UTS, University of Technology of Sydney. We werden ontvangen in de "Great Hall" van het hoofgebouw waar we luisterden naar de Official Welcome. Tijdens de Welcome was er een optreden van een Aboriginal performance group, waar natuurlijk de didgeridoo bij kwam kijken. Daarnaast was er een act van een bepaalde goedgebekte performer. Deze vertelde over je leven als International Student hier op de UTS. Hij zei dat iedere internationale student zich weleens eenzaam zou gaan voelen, uiteindelijk in een dalletje terecht zou komen richting depressie en dan, als je vrienden zou gaan maken, zou het wel weer goed komen. Er zouden volgens hem studenten zijn die in meerdere dalletjes terecht zouden komen en er zouden studenten zijn die in een "WOOOOOOW" fase (positief) terecht komen en dit volhouden tot het eind van het semester. Curious wat er van mij terecht zal komen, maar ik denk dat ik op dit moment in dicht bij de WOOOW fase zit. Naast de Official Welcome heb ik nog een Business Faculty Welcome, een Welcome Lunch (Subway, whoopwhoop), Study Abroad and Exchange Session, een Campus Tour, een Speed Friending Session en een International Students Cocktail Party bijgewoond. De Campus tour was erg informatief (beetje cheesy dat iedereen er met een koptelefoon op liep om de tourguide te kunnen horen); de professoren op de UTS zijn erg chill, easygoing en grappig; de Speed Friending was erg apart, beetje te geforceerd naar mijn smaak, binnen 1 minuut iemand leren kennen is toch een beetje raar, zeker als ze alleen maar jou vragen beantwoorden en zelf niks vragen; De International Students Cocktail Party was erg gezellig en werd afgesloten met een after party op het dakterras (Level 21 in het midden van Sydney) van een van de gebouwen van de Student Housing van de UTS. Zoals verwacht werd de party verstoord door bewakers die om 11 uur 's avonds de boel dichtgooiden (blij dat ik in Bondi woon).

We hebben al erg veel mensen ontmoet tijdens het begin van de reis. Erg leuk om alle verschillende verhalen te horen en verschillende identiteiten en meningen te leren kennen. Op de eerste dag van de Orientation kwamen we Jacob en Julie uit Denemarken tegen waar het erg goed mee klikte. Op dat moment waren we nog steeds op zoek naar een huis en zij gaven ons telefoonnummer van hun Deense huisbaas, aangezien ze nog wat andere huizen had. Die hebben we gebeld en zo kwamen we, onverwachts maar erg leuk, bij onze Deense vrienden te wonen in Bondi Beach. Samen met hen en vele andere nieuwe "vrienden" hebben we ons ingeschreven voor ons eerste Surf Camp, waar ik erg naar uit kijk. Onze huisgenoten hebben ondertussen al een surfboard gekocht via Gumtree (de Australische marktplaats). Wellicht dat er binnenkort ook wel een van mij staat.

Ondertussen zijn er een aantal van mijn nieuwe huisgenoten bij me in de woonkamer komen zitten. Er hangt een relaxte sfeer en de jongens zijn wat Fifa aan het spelen. Morgen is de laatste dag van de Orientation en maandag beginnen de eerste colleges. Ik ben erg benieuwd wat die me gaan brengen. Als ik weer wat meer verhalen hebben zullen jullie weer van me horen.

Cheers!